"Siedem lat później" Emily Giffin

Historia przedstawiona przez Emily Giffin w książce "Siedem lat później" wciąga czytelnika od pierwszych stron tak bardzo, że nie sposób się od niej oderwać. Wbrew pozorom nie jest to typowo lekkie i przyjemne czytadełko dla kobiet. W tej książce autorka porusza dość trudne tematy. m.in. zdrade po siedmiu latach udanego małżeństwa, oraz wcale nie łatwy temat zaufania i przebaczenia. Na ile można tak na prawdę ufać swojemu ukochanemu mężczyźnie?

Dużym plusem tej książki jest to, że autorka wprowadza dwóch narratorów, dzięki czemu czytelnik może poznać uczucia i przemyślenia obu kobiet: żony i kochanki. Zdecydowanie pomaga nam to głębiej wczuć się w emocje bohaterów.

Czytelnik przez całą powieść obserwuje historię dwóch kobiet z różnych perspektyw. Z jednej strony jesteśmy świadkami narodzin miłości, a z drugiej obserwujemy rozpadające się małżeństwo.

Czytając książkę "Siedem lat później" zaczynamy zdawać sobię sprawę, że w życiu nie ma niczego stałego. Nawet my chcąc lub nie, zmieniamy się. Także uświadamiamy sobie jak ważna w naszym życiu codziennym jest rozmowa i szczerość (szczególnie w małżeństwie), a niestety mimo, że wydaje się to całkiem oczywiste, jest tego zwykle za mało.

Kiedy sięgniecie już po tę książkę, a mam nadzieje, że ro zrobicie, na pewno będziecie zadawć sobie wiele pytań. Każdy z nas wie, lub przynajmniej się domyśla, że zdrada boli, a przebaczenie nie przychodzi łatwo.

Ta powieść jest lekka i niezwykle ciekawa. Porusza i wzbudza emocje.
Ja oceniam tę książkę bardzo wysoko i z czystym sumieniem bardzo polecam!

CYTATY "SIEDEM LAT PÓŹNIEJ":

,,Zawsze potrzeba dwojga ludzi. Do tego, żeby układało się w związku. Do tego, żeby go rozbić i do tego, żeby później naprawić to co się zepsuło."

,,Gdy mężczyzna otwiera przed żoną drzwi do samochodu, możesz być pewna tylko jednej z dwóch rzeczy: albo samochód jest nowy, albo żona."

,,Małżeństwo to jak wyprawa do restauracji ze znajomymi. Zamawiasz, to co chcesz, ale gdy patrzysz na talerze pozostałych, żełujesz, że nie podjęłaś innej decyzji."

,,Nie należy zbyt wiele oczekiwać od życia. Jeśli człowiek nie robi sobie nadziei, trudniej jest go zranić."

,,W ślubie chodzi o uczucie pomiędzy dwojgiem ludzi, a nie o przedstawienie dla mas."

,,Nie chcę należeć do kategorii kobiet, których samoocena zależy od opinii faceta i które wiążą swoje nadzieje z innymi ludźmi zamiast ze sobą."

,,Smutek dezorientuje, sprawia, że nie mam pojęcia, co robić dalej, i pozostaje mi tylko jedno: czekać, aż znów ogarnie mnie gniew."

,,Zamykam oczy i zastanawiam się, czy nieszczęście na prawdę nas zaskakuje, czy też może w jakiś sposób - w formie niepokoju albo może głębokiego przeczucia - mamy wrażenie, że nadchodzi?"

,,Małżeństwo to dziwna, skomplikowana, tajemnicza sprawa. Ma swoje cykle. Wzloty i upadki... I na prawdę niedobrze, żeby definiował je jeden czyn, jakikolwiek by nie był okropny."

,,Życie nie zawsze jest zabawą i prawie nigdy nie jest łatwe."

,,Ilekroć słyszę o czyjejś tragedii, nie myślę o samym wypadku czy chwili, kiedy pada diagnoza, o początkowym szoku ani późniejszej żałobie. Zawsze odtwarzam w myślach ostatnie zwykłe chwile, gdy jeszcze nikt niczego się nie spodziewał. Chwile, które zapewne zostałyby zapomniane, gdyby nie to, co wydarzyło się tuż potem."

,,Porównania oraz zwierzenia - oto co robią kobiety. Różnica między nimi wynika - jak myślę z tego, po co to robimy. Czy po to, by się utwierdzić w przekonaniu, że nasze własne życie wcale nie odbiega tak bardzo od normy? Czy też po to, by rywalizować z innymi i przy okazji cudzych porażek upajać się swoją wyższością?"

,,Jeśli idzie o sprawy najważniejsze, nigdy nie można być ich za bardzo pewnym."

 

"Wilki w modnych ciuszkach" Carrie Karasyov & Jill Kargman

"Wilki w modnych ciuszkach" jest lekką i przyjemną lekturą. Niesie ona ze sobą pewne wartości, między innymi, że pieniądze szczęscia nie dają.

Książka od pierwszych stron nie do końca mnie zainteresowała, ale z każdą kolejną stroną byłam coraz bardziej ciekawa perypetii jej bohaterów.

Fabuła tej historii opiera się na przekonaniu czytelnika, że czasem zwykłe, proste życie, wcale nie jest gorsze od życia w bogactwie i przepychu.
Główna bohaterka tej książki, którą jest Julia, to zwykła dziewczyna z przedmieścia. Niespodziewanie z dnia na dzień trafia ona na salony i pochłania ją życie wśród nowojosrkiej elity. Czy na prawdę warto poświęcać swoje dotychczasowe życie, dla kilku minut sławy? I czy na prawdę ludzie z wyżyn społecznych są godni zaufania?

Ta książka z pewnością nie jest żadnym fenomenem. Jest po prostu zwykłą, przejmną lekturą, po którą można sięgnąć dla zabicia czasu. I do tego jak najbardziej zachęcam.

"Dom na plaży" Sarah Jio

"Dom na plaży", to cudowny romans, jakiego już dawno, dawno nie czytałam.
Pierwszy raz spotykam się z tą autorką i jest to bardzo udane spotkanie. Od dawna nie czytałam żadnego romansu... nie zupełnie do nich przekonana. Jednak po tej lekturze, na pewno nie jest to ostatnia książka tego gatunku po jaką sięgnełam.

"Dom na plaży" Sarah Jio to romans wojenny z wieloma zagadkami w tle. Jak na romans fabuła jest bardzo zaskakująca, a czytelnik nie nudzi się czytając tę książkę.
Ta powieść ma bardzo wiele plusów. Sam fakt, że tak mała książeczka kryje tak wspaniałą historie jest niesamowity. Bardzo wyraziste postacie, oraz wszystkie dramatyczne wydarzenia jakie mają tam miejsce wzruszają do łez.

Autorka napisała wspaniałą historię nie tylko dwojga ludzi, (bo losy wszystkich postaci wciąż przeplatają się ze sobą) historie o niewiarygodnej miłości, wojennych dramatach i nie tylko. Spotkacie się tam również z niewyjaśnionym morderstwem, i  z zawiedzioną przyjaźnią. Wciąż będziecie ciekawi co dalej, jak to się skończy, czy wszystkie zagadki zostaną rozwiązane?
Nie dajcie się zwieść pozorom, to nie jest typowy oklepany romans, ani typowa wojenna książka. Każdy znajdzie w niej coś dla siebie, jeśli nie wszystko.

Jak bardzo wojna zmienia ludzi? Czy przyjaźń na prawdę potrafi przetrwać wszystko? Jak bardzo, to czego światkami są nasi bohaterowie, wpłynie na ich dalsze życie? Jak wiele się zmieni..?

Książkę czyta się bardzo szybko, jest napisana w fajny, przyjemny sposób. Uważam, że każdy kto po nią sięgnie będzie zadowolony i nie pożałuje. Ma ona prawie 300 stron, jednak ja przeczytałam ją w ciągu zaledwie jednego dnia - tak bardzo mnie pochłonęła.
Polecam na prawdę każdemu. Wzruszenia gwarantowane.

CYTATY "DOM NA PLAŻY":

,,W życiu, a szczególnie w miłości, nie można odgrywać żadnej roli."

,,Namiętność przemija, a miłość zostaje."

,,Tęskniłam za tym jak tulił mój policzek, albo witał mnie rano gazetą i jajkiem w koszulce na złotobrązowej grzance. Poświęcił mi całe życie, chętnie oddał mi całe swoje serce, podczas gdy ja otworzyłam przed nim tylko część mojego. Był w nim bowiem zamknięty pokój, w którym palił się płomień miłość do kogoś innego."

,,Bądź sobą. I nigdy nie lekceważ tego, co mówi ci serce, nawet jeśli to boli, nawet jeśli wydaje się, że pójście za jego głosem będzie trudne."

,,Nawet bez Ciebie u boku, bez Twojego dotyku, zawsze miałem Cię przy sobie. Kiedyś dałaś mi swoje serce i duszę, a ja je na zawsze zachowałem. Bez względu na to czy jeszcze kiedyś się zobaczymy, tylko to ma znaczenie."

,,Widzisz, kiedy łączy cię z kimś miłość, nawet tylko przez jakiś czas, ona już na zawsze zostaje w twoim sercu."

,,Niektóre historie mają pozostać niedopowiedziane"
 

"Nie mów nikomu" Harlan Coben

Polecam tę książkę wszystkim fanom thrillerów, a jeśli jesteś osobą niezbyt lubiącą ten gatunek - wierz mi, po przeczytaniu tej pozycji pokochasz go.

Dopiero co zakończyłam lekturę "Nie mów nikomu", jednak jestem całkowicie pewna, że przez długi czas jej nie zapomnę i będę wspominać emocje, jakie mi towarzyszyły podczas czytania tej książki. To moje drugie spotkanie z tym autorem. Pierwsza jego książka, którą przeczytałam była niezła, jednak ja oczekuję czegoś więcej i w powieści "Nie mów nikomu" Harlan Coben zdecydowanie dał mi to więcej! Zrewanżował się w stu procentach.

Niesamowita intryga, szybkie zwroty akcji, to wszystko jest tak pochłaniające, że przeczytałam tę powieść w zaledwie dwa dni. Musiałam poznać rozwiązanie, dojść do prawdy razem z bohaterami. Zakończenie całej intrygi jest niesamowicie zaskakujące, a czytelnik do ostatniej strony, nie jest w stanie domyślić się, kto stoi za którą intrygą.

Jak zwykle nie zdradzę niczego z fabuły. Odebrałabym wam tym całą przyjemność z tej lektury, a jest ona na prawdę warta uwagi.
Zdradzę tylko tyle: jest to powieść o poświęceniu, miłości i zemście. Cała intryga tutaj pobudza nasze wciąż narastające napięcie, które trzyma i nie opuszcza do ostatniej strony. Tak samo jak do ostatniej strony książki autor nie pozwala się nudzić.

Harlan Coben w "Nie mów nikomu" świetnie wykreował bohaterów, a samo skonstruowanie takiej intrygi wydaje się czymś niewiarygodnym. Sam czytelnik w trakcie, jak i po zakończeniu zastanawia się - Jak on to zrobił?

Tak jak już wspominałam na samym początku. Jest to książka nie tylko dla pasjonatów kryminałów i thrillerów, bo po lekturze tej pozycji, jeśli nie pokochacie tego gatunku, to na pewno tę powieść.

CYTATY "NIE MÓW NIKOMU":

,,Wspomnienia wywołują ból. Najdotkliwszy zaś sprawiają najlepsze z nich."

,,Pojąłem, że już nigdy więcej jej nie zobaczę, nigdy nie przytulę, że nigdy nie będziemy mieli dzieci i nie zestarzejemy się razem. Wiedziałem, że to ostateczny wyrok, że nie będzie odroczenia ani apelacji, niczego nie da się wynegocjować."

,,Bóg ma szczególne poczucie humoru."

,,Śmierć jest wspaniałym nauczycielem. Niestety zbyt surowym."

,,Czasem pakujemy stare rzeczy i chowamy je na strychu, nigdy nie zamierzając ich wyjmować, ale nie potrafimy się ich pozbyć. Pewnie tak samo jak marzeć."

,,Nadzieja, ten ptak w klatce, który nigdy nie umiera."

,,Seks jest dla wszystkich, ale wzajemna bliskość po nim tylko dla zakochanych."

,,Ludzie często mówią, że ten świat jest chory. Nawet nie wiedzą jak bardzo."

,,Przytuleni, powoli zapadniemy w sen. A jutro rano obudzimy się razem. I pojutrze. To jej twarz będę widział każdego ranka, kiedy otworzę oczy. I jej głos usłyszę po przebudzeniu. Wiedziałem, że nigdy nie przestanę się tym cieszyć."

,,Lepiej kochać, a potem płakać. Następna bzdura. Wierzcie mi wcale nie lepiej. Nie pokazujcie mi raju, żeby potem go spalić."

,,Możesz ufać naturze, ale nie człowiekowi."

,,Są takie miejsca, do których nie należy zapuszczać się myślami, ale one i tak tam podążają."

,,Jeśli przechodzisz na drugą stronę ulicy, żeby uniknąć spotkania z bandą czarnoskórych nastolatków, dokonujesz kwalifikacji etnicznej, jeśli tego nie robisz, obawiając się, że wyjdziesz na rasistę, też dokonujesz kwalifikacji etnicznej, a jeżeli na ich widok nie myślisz ani o jednym, ani o drugim, to przybyłeś tu z jakiejś planety, na której ja nigdy nie byłem."

"Przez ciebie" Emily Hainsworth

Mnie osobiście ta książka zaskoczyła, spodziewałam się czegoś nieco innego, jednak było to pozytywne zaskoczenie. O czym jest ta książka? O ponadczasowej miłości, smutku rezygnacji, pustce i o powrocie do normalności.
Autorka napisała tę książkę w spoób, który pozwala nam dobrze i wyraźnie odczuć wszystkie emocje.Ta powieść zaskakuje czytelnika z każdym kolejnym rozdziałem, a nawet z każdą kolejna stroną. Zakończenia nie spoób przewidzieć, zaskoczy ono każdego, podobnie jak cała historia.

Czy zastanawialiście się kiedykolwiek, skąd w nas uczucie deja vu? Być może to faktycznie tylko uczucie, ale jeśli nie? Jeśli faktycznie już kiedyś to przeżyliśmy, lub przeżyły to nasze drugie ja w innym wymiarze? To właśnie znajdziecie w tej książce.

Powieść "Przez ciebie" czyta się szybko, jest to efekt mało zawiłej fabułu, w której występuje motyw dwóch równoległych światów. W tej książce najbardziej poruszający jest opis cierpienia głównego bohatera, po stracie jednej z najbliższych dla niego osób. Początkowo można odnieść mylne wrażenie, że jest to historia dla nastolatków, ale po wgłębianiu się w kolejne strony, przestajemy postrzegać książkę w ten sposób.

Książki nie mogę zakwalifikować do moich ulubionych, ale myślę, że niewiele jej do tego brakuje. Historia "Przez ciebie" została zekranizowana, więc zwolennicy filmów znajdą coś również dla siebie.
Polecam ją na jesienny wieczór, do pochłonięcia w kilka godzin.

CYTATY "PRZEZ CIEBIE":

,,Czasami nie ma ani dobrego, ani złego sposobu - oznajmia spokojnie. - Czasem musisz po prostu iść za głosem serca."

,,Nie chcę żyć bez Viv, ale ból po niej jest lepszy od braku wszelkich uczuć."

"W sieci" Danielle Steel

Książki Danielle Steel są świetnym urozmaiceniem czasu, a także czymś, co pamięta się przez długi czas. W tej książce, jak i w wielu innych autorka uświadamia nam czytelnikom, jak błahe są nasze problemy, w porównianiu z problemami jej bohaterek.
"W sieci" zaliczam do tych udanych książek, na pewno się na niej nie zawiodłam, a eręcz bardzo mnie poruszyła. W tej powieści Danielle Steel ukazuje problem przemocy seksualnej i to jak przez całe życie ofiara gwałtu nie może uwolnić się od wpomnień, szczególnie gdy pech wciąż ją prześladuje, a w życiu spotyka tak mało życzliwych ludzi. Autorka stara się nakłonić nas, abyśmy nie mieli zamkniętych oczu na krzywdę innych, biorąc pod uwagę fakt, że wokół nas jest całe grono ludzi skrzywdzonych w ten sposób. Książka również ukazuje to jaki świat niestety potrafi być niesprawiedliwy i jak czasem na prawdę trzeba uważać komu chcemy powierzyć nasze zaufanie.
"W sieci" to historia skrzywdzonej przez własnego ojca Grace , walczącej przez całe życie z demonami przeszłości. Kiedy już zaczyna się nam wydawać, że życie głównej bohaterki wraca do normy, znów napotyka ona na swojej drodze jakieś przeszkody.
Pomiędzy wszystkimi przykrymi wydarzeniami, które mają miejsce w życiu Grace, ukazuje się ona czytelnikom jako z pozoru zamknięta w sobie dziewczyna, jednak z czasem poznajemy ją jako silną i pewną siebie kobietę, która samodzielnie potrafi stawić czoła nieustannym kłopotom.
Przeczytajcie tę książkę i sami odpowiedzcie sobie na pytania: Czy Grace ułoży sobie życie z dala od koszmarów przeszłości? Czy mimo krzywdy jaką jej wyrządzono, pozna ona smak prawdziwej miłości?
Danielle Steel napisała tę książkę w bardzo dobrym stylu, dzięki czemu w prosty sposób przekazuje ważne problemy i wartości.
Tę powieść czyta się na prawdę szybko i przyjemnie. Według mnie to świetna powieść. Z każdą stroną czytelnik czeka na więcej, szczególnie gdy książka potrafi wzbudzić mnóstwo najróżniejszych emocji.
Polecam nie tylko fanom tej autorki.

"Milcząca dziewczyna" Tess Gerritsen

Jest to moje pierwsze spotkanie z tą autorką i na prawdę jestem zachwycona, nie zawiodłam się, już planuję kolejne powieści, które wyszły z pod pióra Tess Gerritsen.
Tess Gerritsen w "Milczącej dziewczynie" wprowadza nas w orientalny klimat kultury chińskiej i przedstawia czytelnikom fragmenty starochińskich legend o duchach oraz o tajemniczych mistrzach sztuk walki.
Książka wciaga już od pierwszych stron i z każdą kolejną stroną wzrasta ciekawość czytelnika. Do ostatniego rozdziału ciężko domyślić się kto ukrywa się pod postacią Małpiego Króla, oraz kto jest winnym masakry w barze Czerwony Feniks , która rozegrała się dziewiętnaście lat temu.
Fabuła powieści wciąga i trzyma w napięciu. Na pewno nie jest przewidywalna i posiada zaskakujące zakończenie. "Milcząca dziewczyna" to książka pełna magii i tajemniczości.
Książkę można z czystym sumieniem nazwać niesamowitą, a niektórych samo zakończenie może wzruszyć, co nie często zdarza się podczas czytania kryminałów.
Tę książkę polecam wszystkim miłośnikom kryminałów jak i miłośnikom samej autorki Tess Gerritsen. Ja tę pozycję oceniam jako rewelacyjną, przeczytałąm ją jednym tchem. Uwielbiam książki pisane w ten sposób, z taką fabułą. Nie nudziła mnie ona nawet przez chwilę.
Gorąco polecam.

CYTATY "MILCZĄCA DZIEWCZYNA":

,,Posiadanie dziecka oznacza, że twoje serce już zawsze jest zdane na łskę świata."

,,Pozbawieni więzi z naszymi przodkami jesteśmy samotnymi drobinami kurzu znoszonymi przez prąd i zagubionymi, do niczego i nikogo nieprzywiązanymi."

,,Rodzinne mity bowiem mają dla nas o wiele większe znaczenie niż prawda. Pomagają nam przezwyciężyć świadomość, że nasze życie jest pozbawione większego znaczenia."

,,Ten, który nie zdoła pomścić zła uczynionego jego rodzicom, nie jest godzien miana człowieka."

,,Władza oznacza wieczny strach przed jej utratą."

"Dotyk Crossa" Sylvia Day

Niestety nie mogę zgodzić się z opiniami, że pierwsza część trylogii ,,Dotyk Crossa" jest lepsza od ,,50 twarzy Greya". Sądzę, że nie może być lepszym coś co jest praktycznie skopiowane. Owszem, jest to książka warta przeczytania, ale na pewno nie dla tych, którzy mają już za sobą trylogię o Christianie Greyu.
Muszę skłonić się ku opinii, że jest to prawie identyczna powieść, co powieść o Anie i Christianie. Czytelnik spotyka się tu z tymi samymi schematami, wkład wyobraźni samej autorki, niestety jest niewielki, mam nieodparte wrażenie, że Sylvia Day pisała tę książkę, trzymając w ręku ,,50 twarzy Greya".
Książka jest wierną kopią do tego stopnia, że zaczyna się niemal identycznie. Główna bohaterka przewraca się w momencie gdy poznaje tytułowego Crossa. Tutaj Cross przez swoją ukochaną nazywany jest Mrocznym, tam Grey to jej Szary. Taka powtarzalność zauważalna jest niemal na każdej stronie (przeprowadzka do nowego miasta, nowa praca, hasło bezpieczeństwa, matka bohaterki ma męża numer trzy - każdy kto czytał 50 twarzy Greya wie o co chodzi). Ubolewam nad tym, że autorka nie dała od siebie czegoś więcej.
Plusy jakie posiada ,,Dotyk Crossa", to na pewno szybka akcja i zdecydowanie to, że mogłam przypomnieć sobie co nie co przed walentynkową filmową premierą ,,50 twarzy Greya".
Nie mogę powiedzieć, że nie polecam tej książki w ogóle. Owszem polecam ją, ale osobą które nie czytały wcześniej historii Christiana Greya i Anastasi Steel - ja osobiście nie przepadam za czytaniem dwa razy tej samej książki.

"Kwiat pustyni. Z namiotu Nomadów do Nowego Jorku" Waris Dire

,,Kwiat pustyni" jest opisem życia małej dziewczynki, a później już kobiety, która przez całe życie mieszkała na pustyni. Waris nie uczęszczała do szkoły, nie potrafiła czytać ani pisać. W wieku pięciu lat została poddana okrutnemu rytuałowi obrzezania. Na szczęscie wszystkie przykre sytuacje, którym musiała stawić czoła nie odebrały jej pewności siebie, dzięki której osiągnęła w życiu to czego pragnęła, oczywiście nie bez przeszkód.
Podczas czytania tej powieści poznajemy szczegółowy opis procesu obrzezania. Mimo tego co przeżyła autorka, nie użalała się ona nad sobą, a przeszła na prawdę długą drogę ku wolności.
Zdecydowanie można przyznać, że jest to piękna książka, w której czytelnik znajdzie dużo silnej woli, wzbudzi w nim wiele emocji, bo jest ona o cierpieniu i nadziei.
Waris Dire zapoznaje nas z kulturą plemion afrykańskich i ich tradycjami, czasem bardzo bezwzględnymi.
Powieść czyta się bardzo szybko, gdyż jest ona napisana prostym językiem, dzięki czemu łatwo i jasno dociera do czytelnika jej przekaz.
Mną najbardziej wstrząsneły między innymi ostatnie strony tej historii, na których autorka przedstawia liczbę kobiet obrzezanych każdego dnia i liczbę kobiet, które każdego dnia umierają od tego bezwzględnego, okrutnego i przerażającego rytuału.
Książka napisana jest w pierwszej osobie, jak pamiętnik. Jest ona oparta na faktach, są to wspomnienia Waris Dire. Ta powieść intryguje i wzrusza, ale potrafi również rozśmieszyć. Mnie ,,Kwiat pustyni" wciągnął od pierwszych stron, tak że niemal nie mogłam się oderwać. Historia tam opisana urzekła mnie. Śmiało mogę przyznać, że jest to jedna z moich ulubionych powieści.
Nie zabierajcie się za oglądanie filmu, przed przeczytaniem książki. Myślę, że książka warta jest większej uwagi.

CYTATY "KWIAT PUSTYNI. Z NAMIOTU NOMADÓW DO NOWEGO JORKU":

,,Poznałam, że szczęścnie to nie to, co mam, bo nie miałam nic, a byłam szczęśliwa."

,,Jeżeli zaczniesz się przejmować porażkami, rozpadniesz się na kawałki."

,,Bez ciągłych rzutów testosteronu nie byłoby wojen, zabijania, złodziejstwa i gwałtów."

,,Najcenniejszą rzeczą w życiu - oprócz samego życia - jest zdrowie."

,,Nie znasz takiej siły, dopóki cię ktoś nie zaatakuje, nie spróbuje zabić zniewolić. Dopóki coś takiego się nie wydarzy, nikt nie wie jak może być silny."

,,Kobiety to kręgosłup Afryki, to one wykonują większość prac. Lubię sobie wyobrażać, co mogłyby osiągnąć, gdyby nie szlachtowano ich jako dzieci i gdyby potem nie musiały żyć jako kaleki."

,,Miałam zaledwie pięć lat - czy mogłam wiedzieć, co to znaczy być kobietą? Dowiedziałam się wszakże, co to znaczy być afrykańską kobietą. Znaczyło to cierpieć w milczeniu, biernie i bezradnie, jak dziecko."

,,Całe życie próbowałam wymyślić racjonalny powód zwyczaju obrzezania kobiet. Być może, gdybym znalazła taki powód, pogodziłabym się z tym, co mi zrobiono. Ale nic takiego nie da się wymyślić. Im dłużej szukałam powodu, tym bardziej narastała we mnie złość."

,,Trzeba zachować wiarę nawet w obliczu najbardziej niewyobrażalnych przeciwności losu."